De weg is weg

Half acht, vertrek naar Bakthiapur. Moe van de onrustige nacht zit ik stil bij het raam, hopende dat de " unpleasend situation" of wel aanvallen van diarree voorbij zijn. Gammel, maar dat past mooi in het ritme van de bus.
Huizen gaan aan ons voorbij, waar het leven weer opstart. Mooi om te zien hoe mensen de dag beginnen. Wassen, waterhoen, koffiedrinken bij het stalletje op de hoek. Fietsers, brommers en de bekende tuktuks.
In de verte zie ik de bergen opdoemen en al snel zijn we nagenoeg omringt door bergen, we slaan rechtsaf en staan stil. Voor mij doemt een file op van oranje vrachtwagens. Het begin van veel files en stilstaan vanwege de slechte wegen. Hoe slecht ze zijn weten we straks pas, maar het feit dat er autootjes met zand onze kant opkomen voorspelt niet veel goeds.
Ik weet dan nog niet dat dit het begin is van 12 uur slingeren door kuilen, modderpoelen, haarspeldbochten , langs afgronden en kleine dorpjes. Het lijken wel pop-up dorpjes, ontstaan vanuit d aanwezheid van de wegwerkers. Want die zijn er veel. Met man en macht wordt er aan de weggewerkt. Variëren van kuilen dichten metrosteden en kléi tot vangrail messteken km zo de weg weer richting tegeven. Asfalteren zie je nergens. Wat ben ik bij dat het niet regent., dan zou het pas echt een filmfragmenten zijn uit Indiane Jones. Her en der zie je landsleider. Stukken berg die spontaan als een lawine naar benede zijn gekomen,alles ophangen weg meenemend, us ook de weg. En ja, de wg is dus op veel plaatsen gewoon weg.terwijl ik mijnogenmdícht heb en iets probeer te slapen maakt de ervaren buschauffeur kilometers. Knap hoe hij door de blubber manoeuvreert en niet ergens in een afgronden wegglijdt
Als we over de pas zijn, wat herkenbaar is aan de vele bussen die er staan en de vele cafeetjes langs de kant van de weg, ligt voor ons de groene Katmanduvallei. Indrukwekkend, weids en groen met in het hart een miljoenenstad met bijbehorende smog. Delhi was vies qua vuil en afval, hier is het direct de smog die je echt de adem ontneemt. Het gebruik van mondkapjes is echt zo gek nog niet.
Veel files, blubber en getoeter verder wordt t langzaam donker als we bij Bhaktapur de parkeerplaats oprijden. Parkeren voor het dorp, entreekaartje kopen ( het dorp is een groot museum) en lopen naar het hotel. Straatverlichting is een luxe, dus de guds,schijnt bij met zijn telefoon.Nog niet wetende in wat voor n mooie omgeving wij ons bevinden, steken we n plein over met wat silhouetten van beelden, kaarslicht in tempels en reclameborden van restaurantjes.
Het guesthouse waar we verblijven ligt achter het centrale plein, Durbnsquare en wij krijgen een eenvoudige kamer op de derde verdieping. Vanaf het balkon is niets te zien. Hoe anders zal dat morgen zijn.