De Muur en meer geweldige indrukken

Zes uur, s morgens en het is al druk op de straat ver beneden ons. Vanaf de 11e verdieping ziet Beijing er nog kalmpjes uit. Stevige schoenen aan en gaan....na een goed ontbijtje natuurlijk. Het buffet hier is de perfecte schakel naar Nederland en ik merk dat ik de primitieve omstandigheden eerder deze reis alweer vergeten ben.....

Met de bus en de gids naar de Muur....onderweg spotten we nog even het Vogelnest en the Watercube. Sport accomodaties van de Olympische spelen 2008. Na een dik anderhalf uur rijden krijgen we ver op de berg de muur in t zicht. The Great Wall.

Parkeren op een van de vele parkeerplaatsen en de gids loodst ons naar een niet toeristisch deel. Kaartje kopen en klimmen. Duizenden traptredes omhoog. Ongelijk qua hoogte en breedte. Een heel avontuur.
Van toren naar toren klimmen we, langzaam n een brandende zon. Om de zoveel meter even stoppen om een foto te maken en te genieten van het uitzicht. En om stiekem even uit te rusten. Het is best zwaar.....
Op het voor dit stuk muur hoogste punt laat ik het even tot mij doordringen..... Ik, in China, op de Muur......hoe geweldig! Het maakt me emotioneel, net als veel andere momentele deze reis. Ik voel me groots en nederig tegelijk.

De tocht naar beneden gaat sneller, maar is niet minder inspannend. Aan het einde van de tocht staat de rest van de groep te wachten en een gejuich stijgt op als ik de laatste trede genomen heb. Trots en voldaan, zo zullen veel anderen zich ook vast wel,voelen.
We hebben een ijsje verdiend en stil geniën we na van dit " once in a lifemoment".

De bus brengt ons naar een lunchadres. Vissen en kikkers zwemmen in grote bakken van glas. Mijn nieuwsgierigheid dwingt mij te vragen naar de prijs van een menu met kikker. Zo'n 150 Yuan, twintig euro moet je neertellen als je zo n dikke vette kikker schoongemaakt en gewokt op je bordje wilt. Nee, nu maár even niet
.
De lunch laát ons weer verschillende gerechten proeven. Grappig, er komt geen bami voor op de Chinese menukaart. Mihoen en foe yong hai heb ik ook niet kunnen ontdekken. Kroepoek? Niets......... De Chinese keuken bestaat vooral uit gestoomde groenten met een lichte kruidensaus van soja en of knoflook. De vlees, kip of visgerechten worden veelal ook gewokt met groenten en pepers. Want die eten ze dan wel weer veel, meer dan bij de Chinees in de stad; verse pepers.

Als de bus ons verder brengt schijnt het zonnetje lekker door de ramen. Ik val in slaap, net als veel anderen. Het is druk op straat, files in Beijing en de rit duurt dus langer dan gepland. De stop is bij het Zomerpaleis. Er waren relatief weinig mensen op de Muur, nu begrijp ik waarom ...... ze lopen allemaal hier!
Wat een mensenmassa! Allemaal een dagje naar het Zomerpaleis wat geen paleis is.

Omdat het in de zomer erg warm was op de plek waar de keizer, keizerin en hun hofhouding normaliter verbleven betrok men gedurende vijf-zes maanden per jaar een bescheiden verblijf in dit immense park. Een groot meer, met bruggen, waterlelies , vissen en tegenwoordig ook bootjes moest gedurende de hete maanden verkoeling bieden. Je kunt hier de hele dag wel lopen. Mooie paden langs oude ondersteunde naaldbomen, leuke hofjes, besloten tuinen met prieeltjes, kleine gebouwen die vroeger vast ergens dienst toe deden en heerlijk veel schaduw. Ik snap wel dat men daar graag naar toe ging. Zeker als je al die mensen wegdenkt.

Het is weer warm en op aanraden van de gids gaan we met de Drakenboot naar de overkant van het meer en lopen vandaar weer terug. Als we de megarij bij de wachtplaáts voor de Drakenboot zien, een grote overdekte sloepvormige boot met bankjes en plaats voor vijftig misschien wel honderd man, dan laten we ie tip snel varen....... Zo druk en van lang wachten houden we niet vol. Ineens rent onze TK, de pittige gids voor ons uit en roept "come come", we sjezen de hele rij voorbij en stappen in de boot. Hoe heeft ze dit voor elkaar gekregen? Niet over nadenken.....genieten van het briesje en de luxe van deze boottocht. Aan de overkant aangekomen slenteren we terug. De paden voorbij de drukte zijn heerlijk rustig en de schaduw geeft voldoende koelte om echt te kunnen genieten. Links en rechts foto's maken.....en wat een domper als we ineens een plein opstappen waar de drukke toeristen zich staan te vergapen aan beelden in een gebouw. Snel hebben we door dat dit niet de uitgang is waar wij ons moeten melden, dus heel rap bij die massa weg. Al wandelend vormt zich weer een groep Djoseerfrends en na een half uurtje wachten op de laatsten verlaten we dit mooie park. Toch ook weer niet willen missen......

De dag vliegt snel voorbij en we gaan bijna geruisloos over in t avondprogramma. De beroemde Chinese KungFushow in het Red Theatre in centrum Beijing. Onderweg zetten we twee groepsleden af bij een ander theater, zij gaan naar de opera. Schijnt ook een spektakel te zijn. Eten doen we snel bij het adres waar we eerder deze week gegeten hebben. Als we binnenkomen staat het eten al bijna op tafel. Drie kwartier later lopen we alweer richting het theater. Zo snel worden we........

De zaal is niet helemaal gevuld en we hebben niet de beste plaatsen, maar geen verdriet, we kunnen alles goed zien.
Een groep goed getrainde dansers-beoefenaars van de kungfu en zoals ik later hoorde, die ook echt monnik zijn gaven een wervelende show weg waarin zij uitlegden hoe de kennis van Kungfu van meester op leerlingen op meester op leerling doorgegeven wordt. Het leven van een mogelijke meester begint jong, hi gaat naar een klooster en laat familie ouders achter zich. Dat is de eerste struggle in live....met meditatie en het beoefenen van de bewegingen die bij de Kungfu horen leert de aspirant monnik zich te beheersen en niet toe te geven aan de primaire behoeftes.
Liefdes affaires moet hij kunnen weerstaan en bij twijfel of verleiding mediteren mediteren........als de meester uiteindelijk oud is en zijn dood aan ziet komen, wijst hij een nieuwe meester aan. Dat is dan de monnik die geacht wordt de kennis en kunde verder door te geven volgens de regels en traditie zoals dat al eeuwen gaat.
Veel herrie, dans en synchroon bewegen, vechtscenes en rustmomentenmet een zeer wissel decor konden ons een dik uur boeien. We hebben genoten ....... Ik wel. Het verbaasde mij hoe dicht de gedachte van Kungfu bij het Boedisme komt. "Om mani padme hum " galmde door de zaal......dat had ik in China niet verwacht. Stof tot nadenken .......

De bus staat onderaan de trap van het theater te wachten. Voor een dikke honderd Yuan wilde de chauffeur wel op ons wachten en zo kwam het dat we moe en voldaan nog geen stap extra hoefden te lopen. Bus in, hotelingang en bus uit. Eind van een uiterst vermoeiende maar memorabele dag.