Plein van de Hemelse Vrede en meer

Goedemorgen roepen we vrolijk als we de ontbijtzaal inlopen. Vrolijk word je wel van dit ontbijtbuffet; het vroege opstaan breekt alleen zo op........ En het is de laatste dag in Beijing, het einde van de reis nadert. We hebben een vol dagprogramma, dus denken aan het einde van de reis lukt nog niet.
Verboden stad vandaag, het Plein van de Hemelse Vrede, de Hutongs en nog wat shoppen. Maar we beginnen bij het begin van deze laatste dag.

In ganzenpas richting bushalte. Instappen, nog niet wetende hoe vol een bus in Beijijng kan zijn. Bij iedere halte brult de conducteur dat je door moet lopen en stappen er een minstens twintig mensen in. Iedere halte weer tot de bus zo vol zit als een potje met pieren. Op het moment dat de bus stopt lijkt het wel als of een mierennest op tilt slaat. Mensen krioelen bijna op en over elkaar om toch maar een plekje in de bus te krijgen en de conducteur houdt in de gaten of er niemand klemt komt te zitten tussen de deuren van de bus.

We breken ons vrij uit de massa als we uit moeten stappen. En dan........het Plein van de Hemelse vrede....... We zijn niet alleen........ Wauw......zoveel Chinezen!

Hier staat ook het mausoleum van Mao en dat mausoleum wordt dagelijks door honderduizenden bezocht. Mao is nog steeds de grote man van China.....70% goede dingen gedaan voor China en het volk; 30% fouten "maar die vergeven we hem".zegt de gids. Daarom het mausoleum met zijn lichaam in een een glazen kist, ondanks zijn wens gecremeerd te worden. Nu begrijp ik ook al die Mao boekjes, speldjes en petjes die je overal kunt kopen...... De foto op het overheidsgebouw, net voor de Verboden Stad, laat Mao zien op 50 jarige leeftijd, toen hij nog sterk en gezond was. Een 80 jarige Mao zou minder uitstraling hebben gehad.

We hebben even een half uurtje om zelf op het plein rond te lopen en foto's te maken. Grote groepen mensen zijn al dan niet georganiseerd naar het plein gekomen. Trots staan ze te stralen en roepen in koor een Chinese variant van "cheese" als de groepsleider en tevens fotograaf een foto maakt. De rode vlaggetjes met de gele sterren wapperen al net zo trots.

Ik ben benieuwd waar de student stond toen hij de tank tegenhield tijdens de Studenten protesten. TK wijst het me....... Nu een drukke straat met veel verkeer, toen een lege stille straat met een tank en de camera s van de wereld. Kort gaat ze in op de protesten. Er zijn veel studenten verdwenen in die tijd. Niemand weet exact hoeveel en wie........ Omdat ouders zich schaamden dat hun zoon of dichter was opgestaan tegen de Staat hielden veel hun mond dicht over de verdwijning. Schaamte, nagekeken worden, beschuldigd worden van tegenspraak is erger dan openlijk hét gemis van je kind toe te geven....... Er wordt dus niet meer gesproken over die tijd. En waarom ook, de mensen hebben een goed leven volgens TK. Eten, een huis en werk. Sinds kort ook de mogelijkheid een tweede kind te krijgen....... Waarom verzet plegen.....het is een groot land en dan hoort dat er bij.....zegt ze.......

Einde gesprekje over de revolutie, hoewel ze nog even benadrukt dat veel universitaire studenten uit die tijd moeilijk werk konden vinden, dat was de straf voor de rest........ Slechte baan, onder je niveau........had je maar.....

Op naar de Verboden Stad.
De drukte hier had al een signaal moeten zijn voor wat er verder komen ging. Enigszins vermoeid en cultuurmoe laten we ons meevoeren door de eerste poorten van de stad.
Verboden Stad omdat er niemand in of uitging zonder dat de emperor dit wist. Verboden Stad omdat deze stad niet toegankelijk was voor het gewone volk. Verboden Stad, een afgeschemerde wereld voor de keizer, zijn regering en zijn concubines. Alle rijen vanuit de toegangspoorten komen uit op een plein waar de 80.000 mensen die er per dag in mogen door twee rijtjes gepropt worden. De securitycheck laten ze maar even achterwege; veel te druk.
We staan op het bordes en kijken uit over het eerste plein. Mensenmassa krioelt ook hier als een leger mieren over het plein, over de trappen en bordessen. Het is teveel voor deze laatste dag.

Hoewel TK erg haar best doet om nog wat cultuur aan ons over te dragen haken er veel af. Druk druk druk, teveel mensen en gebouwen waar je toch niet in mag. Ze neemt ons mee van plein naár plein, steeds dieper de grote stad is. Een stad zo groot met afgeschermde wijkjes. Vanaf het centrale plein een poortje door het wijkje in en alleen via dezelfde weg terug, de enige weg in of uit richting het centrale plein van dat deel van de stad. Hoe dieper je de stad in ging, hoe belangrijker de gebouwen en wijkjes. Van kantoorgebouwen naar Een wijk voor de concubines, voor de funtionarissen, voor de keizer, de keizerin en ga zo maar door. Een tuin voor de harmonie, een tuin voor de vrede, een tuin voor bedenk het......
Gele daken, alleen voorbehouden voor de keizerlijke familie, rode muren, witte marmeren trappen en veel heel veel klinkers op het plein. Geen boom, stel dat je vijand zich daarin verschuilt. Geen bloemen, dat leidt alleen maar af maar wel grote bloempotten zo groot als een kleine auto. Bloempotten gevuld met water, voor het geval er brand zou zijn, had je in ieder geval water bij de hand.

Het plein is betegeld met 5 lagen klinkers onder de toplaag. Ja, ook hier; stel je voor dat er iemand bedacht een tunnel te graven de stad in en die het dan op jou gemunt had. Voorkomen is beter dan........we begrijpen dat je, om de macht te houden, veel moest moorden in die tijd. Het zich verschansen in deze stad was dan ook nog niet zo' n slecht idee.
De film "the last emperor". Is opgenomen in de Verboden Stad. Reden om toch (weer) eens te gaan kijken.......ik zal de situaties nu beter begrijpen en het zal me vast meer boeien.

Moe en niet bestand tegen de hoeveelheid mensen nemen we plein na plein tot we bij de mooie serene tuinen komen. Tenminste dat zouden ze zeker zijn. Zonder al die mensen. Er is werkelijk geen plekje vrij om even te zitten of een foto te maken zonder ongewenste figuranten.
De uitgang...... We zoeken het vlaggetje van TK tussen alle andere vlaggetjes, gelukkig vinden we het snel en staan dan net als TK ongeduldig te wachten op de laatste van onze groep. We willen weg......
Als we na een half uur wachten de straat oversteken en de tuin betreden die tegenover de Verboden Stad ligt, is daar meer ruimte en zelfs een muurtje om een op te zitten.
De wandeling naar de uitkijktoren sla ik over....... Van anderen begreep ik dat je van daaruit een mooi uitzicht had over de daken van de stad en kon zien hoe groot de vierkante Stad was. De foto s die ik zie zijn mooi, ondanks de smog die de boel wat wazig maakt.
Via een pad door de tuin lopen we naar een andere uitgang en komen bij een leuk koffiezaakje. Als we door de nauwe ingang stappen belanden we in een oase van rust. Goed ontbijt hebben ze hier lees ik op de muren. Gele muren zijn volgeschreven met teksten van bezoekers uit de hele wereld. Dank, goed ontbijt, leuke service, beste plek van Beijing en ga zo maar door. Namen en datum....... Ik vind t leuk. Onze namen staan er nu ook bij.......
Mijn laatste dumplings bestel ik hier en een kop cappuccino. Ik kan de middag weer aan.

Langs de kraampjes karretjes met meloenen, mais en andere etenswaren lopen we netjes achter TK aan de Hutongs in.
Hutongs zijn de oude volkswijken met lage kleine grijze betonnen huisjes, strak tegen elkaar aangebouwd met nauwe gangetjes als straatjes. Het is momenteel het hipste deel van Beijing, de juppen komen hier shoppen en snoepen. Want dat kunnen ze goed hoor.......eten de hele dag door....

Het is leuk om door de straatjes te slenteren, maar de drukte is ook hier enorm. We volgen de route die TK beschreven heeft en bij het meer vinden we een plekje om even te rusten. We bestellen een biertje voor vier op het terras van een theehuis. Al gauw worden er foto's genomen en worden wij melig.......maar het is gezellig. De perfecte afsluiting van deze dag en de reis.
Buslijn 42 is snel gevonden en als we om 18.15 uur het hotel binnenvallen hebben we 45 minuten om ons te douchen en klaar te maken voor het diner met Pekingeend . De absolute afsluiter staat er in de Djoserinformatie.

Weer met een bus, weer ver lopen........al met al 15 kilometer vandaag. En dan inderdaad Pekingeend eten bij een Folk Food Restaurant.

Peking Eend, dubbel gerookt, in plakje sgesneden, op een pannenkoekje met pruimensaus en wat gesneden lenteui. Oprollen als een loempiaatje en eten....... Het is heerlijker en drie eenden vinden al snel hun weg naar onze monden. De karkassen, met best nog veel vlees krijg je mee naar huis. TK eet dus morgen eend.

Er komen meer schotels met vlees, garnalen en groenten. Geen bami of mihoen,
geen saté of kroepoek. Kleffe rijst en meloen toe. Dat wel......

De wandeling terug naar lijn 6 gaat wat langzamer dan de heenweg en bij het hotel, bijna op de automatische piloot stappen we uit. Einde laatste dag........
Of toch niet.....een laátste biertje in de bar van het hotel, nog even het glas heffen en napraten over......
Zoals Renee het zei, het was geen reis maar een expeditie.......