Koningsstad, een mooie ontmoeting n Thamel

De dag begint vroeg, ik ga voor het ontbijt eropuit om een antibioticazalfje voor mijn ontstoken traanbuisje te kopen. Zal me toch niet gebeuren dat ik straks in Tibet met een dichtgeplakt oog zit........helaas lukt het mij niet om de farmacie te vinden en na het ontbijt is de chauffeur van ons busje zo vriendelijk om naar de farmacie van het ziekenhuis te rijden. Voor maar liefst 50 cent koop ik het gezochte zalfje en begin maar direct met smeren. Later die dag zal blijken dat het goed werkt; ik heb erger kunnen voorkomen.

Na de medische stop door naar Patan, de derde Koningsstad in de Kathmanduvallei.
De entreeprijs is pittig. Groot is ook hier het verschil tussen de tarieven voor locals of Nepalezen en niet locals. Betaalt de een 200 Roepies, wij betalen 750 Roepies pp. Maar dat doen we graag, ons zelf geruststellend dat ons geld ten goede komt aan onderhoud en wederopbouw. Ook hier heeft de aardbeving voor veel schade gezorgd, dus wat extra geld lijkt ons niet geheel overbodig.

We weten, nou ja Renee weet, een goede gids te regelen. Deze jongeman spreekt goed Engels en is nog beter op de hoogte van de geschiedenis van Patan. We krijgen een perfecte rondleiding door de mooie stad en in korte tijd weet hij ons meer te vertellen over de geschiedenis van het Nepalese Hindoeisme en Boedisme dan alle andere gidsen tot nu toe. Hij weet ons niet alleen te boeien met geschiedkundige weetjes, ook persoonlijke vragen schuwt hij niet. We praten met hem over het gearrangeerde huwelijk, het verschil in status tussen man en vrouw, de jonge leeftijd van de kindbruidjes en natuurlijk ook over de salarissen in dit land. $125,- per maand als minimumloon en met $500,- per maand kun je een normaal leven lijden. Wil je meer dan moet je al gauw $1000,- tot $ 2000,- per maand aan inkomen hebben.

We lopen door de oude stad, van Stupa naar tempel, door smalle straatjes en gaan poortjes door naar binnenplaatsjes die we anders echt niet gezien zouden hebben.
De uitleg over de drie bouwstijlen in Nepal is simpel en goed te volgen. Hindoeïstisch vanuit India met de vele torentjes, tempels gebouwd als een tweelaags of tweedaks pagode, wat puur Nepalees is en de ronde bolvorm met de Boedistische inslag vanuit Tibet. De Nepalese vlag is afgeleid van de pagodebouw. Als je zo n tempel in de lengte doormidden snijdt, dan heb je de Nepalese vlag die overigens pas sinds 1100 deze vorm heeft. Dit is het verhaal van onze gids, leuk verhaal want als ik denk aan Bonath, ouder dan de vlag, dan wapperen daar al de gouden vlaggen van Nepal in de huidige vorm.....dus denk ik er het mijne van.

Een mooi voorbeeldje van seksuele voorlichting zijn de houtsnijwerkjes bij de Kamasutra tempel. Het verhaal gaat dat de kindbruidjes absoluut geen idee hadden van hun seksuele plichten jegens hun nieuwe echtgenoot. Door direct na het huwelijk de Kamasutra tempels te bezoeken kreeg het kindbruidje via de plaatjes in het houtsnijwerk enig idee van wat te doen.
Er zijn niet alleen kindbruidjes, ook kindpriesters. We komen namelijk bij de Gouden tempel waar een jongetje van 8 jaar met een kaal geschoren hoofd, in vieze witte kleding en op blote voeten staat te stralen. Hij laat zich geduldig fotograferen. De ceremonie waardoor hij nu voor een maand dé priester van de tempel zal zijn is net afgelopen. De grote Heilige Boedistische boeken werden net ingepakt in mooie rood bewerkte zijde en het is een feit, dit knaapje is de belangrijkste man van de tempel gedurende 30 dagen. Hij krijgt van een van onze groep een armbandje aangeboden en wil dat om doen, want dat doen kinderen, maar krijgt al snel te horen dat dat niet mag. Jammer wel...... Als zijn zusje ook een armbandje uit mag zoeken, ruilt hij snel zijn bandje voor een andere kleur; want dat doen kinderen.
Ook de stickers die ik zijn zusje geef wil hij wel hebben, dus komt hij het brutaal vragen, ook dat doen kinderen ...... Er blijkt een tweede zusje te zijn, vanzelfsprekend krijgt zij een velletje stickers welke ik voor dit soort momenten heb meegenomen uit Nederland. Trots staan ze er mee op de foto.

Er is gelukkig meer te beleven in deze tempel. We mogen als westerling ook Eem kaarsje aansteken en met een persoonlijke wens of gebed ergens in de tempel plaatsen. Dus ook mijn kaarsje vindt met een diepe wens zijn plekje tussen de kaarsjes van de Nepalese gelovigen. Mogelijk ondersteunen hun gebeden mijn verzoek aan de Goden.

Buiten de tempel vallen we direct in een heel ander kleurig tafereel, het is wasdag. De vrouwen zitten gehurkt bij de plaatselijke wasplaats en soppen er driftig op los. En dat in de zon bij meer dan 30 graden.......ik ben meer dan blij met de wetenschap dat ik in ieder geval een wasmachine heb, thuis....

En ja, een klankschalen winkeltje. Niet zomaar een, maar de meester der meesters verkoopt hier zijn spullen. Een klankschaal bijna zo groot als een fietsband staat bij de ingang en we gaan uit respect naar binnen. Deze man blijkt ook regelmatig naar Helmond te komen voor workshops. Ook wij krijgen een snelle les. Het verschil tussen klankschalen en moonbowls wordt ons uitgelegd. De moonbowls wordt in één nacht gemaakt bij volle maan. Is voor zonsopkomst de schaal niet af, dan worst hij vernietigd. En de klank is echt zo anders vergeleken met de "gewone" klankschalen. Veel dieper en met een vele langere, dus sterkere vibratie. En dat allemaal uit een schijf metaal, verhitten en kloppen, verhitten en kloppen.........
Jo koopt voor mij een oude gong die door de monniken gebruikt wordt in de tempel, oproep voor gebed. Mijn oog viel op een gigantische eenvoudige gong, zo een die je in films ziet. Iet wat te groot om mee te nemen en dus wordt er onderhandeld over een kleinere variant met een diepe lage klank. De gong gaat mee, mijn rugzak zal inmiddels écht wel vol zitten..

Nadat het busje ons bij het Durban Square heeft afgezet en wij een toegangskaartje van 1000 Roepeis hebben gekocht, lopen we naar het volgende rooftop restaurant. Ik weet inmiddels dat de trappen opklimmen uiteindelijk echt wel de moeite waard zijn. Ook hier is het uitzicht prachtig. Maar wat is het warm....... Ik zie een schaduwrijk plekje bij een meneer aan tafel en terwijl ik voorstel daar te gaan zitten antwoord hij in het Nederlands dat dat best mag. We raken al snel in gesprek. Paul, hoogleraar Aziatische religies aan de Universiteit van Nijmegen vertelt ons op een boeiende wijze over wat eigenaardigheden van dit land, de taal en de religies hier. Vanavond gaat hij naar een groots feest. De dochter van een vriend van hem trouwt vandaag met de zon. Als je namelijk met de zon trouwt, word je nooit weduwe.
Een ceremonie die voor ieder meisje van 8 jaar wordt uitgevoerd, maar in welke mate van luxe is sterk afhankelijk van de rijkdom van de ouders. Paul is straks een van de 800 gasten in het sjieke Anapurna Hotel........ Ik heb het hotel gezien in een Vlaamse reportage over de kloof tussen arm en rijk in Nepal........ Het zal een sjiek feest worden.

Na wat tips voor ons bezoek aan Tibet, met mooie verhalen zodat we ze ons zeker zullen herinneren, nemen we afscheid; we moeten nu echt de Kumani gaan bezoeken. De Kumani is de levende Godin. Een meisje nog, die Godin blijft tot het moment dat ze op een of andere manier bloedt. Dat kan menstruatie zijn maar ook een,dom sneetje. Hoe dan ook, bloed is einde Godin zijn. Kumani is de Godin die de (buffel) demonen verslaat en bij het zoeken naar een keuze Kumani worden meisjes met bepaalde uiterlijke kenmerken in een donkere ruimte gezet met buffel koppen, ingewanden en andere ellende. Het meisje dat zich daar het meest op haar gemak voelt wordt de nieuwe Kumani. De andere wordt weer gewoon kind, vrouw en gaat op in de samenleving. We krijgen de Kumari niet te zien, we doneren namelijk geen geld.....

We vervolgen onze wandeling over het Durban Square, war een prachtig pleinen wat een ellende dat mijn fotocamera mij hier in de steek heeft gelaten. Bah.....k.k! Ik hoop op foto's van anderen....... Het is namelijk een mooi plein, veel tempels, veel kleur maar ook veel schade. Ondanks dat, een indrukwekkend plein dat uitmondt in de drukke winkelstraten die ons richting onze wijk Thamel leiden. Een mooie Stupa en Boedistische tempel vormen een mooie onderbreking in de drukte. Het korte kijkje in de Boedistische tempel prikkelt mijn nieuwsgierigheid voor hetgeen we in Tibet gaan zien. De verhalen van Paul geven direct iets meer richting.....
De tempels in Tibet, ooit machtiger dan het China van de Tangdynastie, zijn eigenlijk pins om de demoon van Tibet vast te prikken op het land. Als hij jeuk heeft schudt hij even en heb je een aardbeving. De tempel geplaatst op het hart van de demoon is de belangrijkste Boedistische tempel van Tibet. We gaan het zien en nu met andere ogen bekijken. Dank je Paul.......

In het hotel ploffen we op bed, echt even heg stof en dus het vuil van die dag van ons afspoelen. Een stevige regenbui bepaalt dat we weer aan de overkant van de staát gaan eten. De amuse, de rijstwijn en de menukaart kennen we nog van de vorige keer. Schaap,wordt het, spicy schaap met rijstvlokken en chai toe. We zijn dus nu de trotse bezitter van vier minimaskertjes, sant ook nu krijgen we weer een cadeautje van de zaak; ook maar in de rugzak die klaar staat voor het volgende deel van de trip, Tibet. Voor de zekerheid zeggen we maar China, dat zal de overheid aan de grens beter bevallen.