Een mooie tempelervaring en n wandeling
Blijf op de hoogte en volg Hetty
13 Augustus 2016 | China, Jiangzi
We denken even luxe te kunnen doen in dit hotel, ontbijtbuffet voor 50 Yuan. We hebben gisteren de mooie zaal gezien, ruim, schoon, mooie muurschilderingen en geel gestoffeerde stoelen. Bij de receptie horen we dat de prijs geen 50 maar 80 Yuan per persoon is en dus laten we het verlangen naar een momentje van luxe maar los en gaan ontbijten in het restaurant waar we gisteren ons avond eten kregen.
Naan met omelet en honing en een kopje oploskoffie. Kosten 38 Yuan zeg €5,00
Tevreden stappen we in de bus en maken een korte rit naar een kleine tempel.
Een mooie tempel waar ik mijn armbandjes wil "laten" zegenen. Dat doe je door het voorwerp wat je " geblessed" wilt hebben, gewoon even tegen een Boeddhabeeld aan te houden en je wens of eigenlijk gebed uit te spreken. Terwijl ik dat doe komt er een monnik naar mij toe en maakt een gebaar dat ik de armbandjes aan hem moet geven, wat ik braaf doe. Hij gaat met zijn hand en de armbandjes onder de vlaggen en dikke lagen textiel, die op de voeten van de Buddha liggen, prevelt aandachtig een gebed en geeft mij de armbandjes terug. Ik ben even stil en kijk heb dankbaar aan.....Prachtig!
In deze tempel, die ingedeeld en versierd is als alle anderen mag je foto s maken als je maar betaald. Dat willen we deze keer wel, het is tenslotte ook wel fijn om plaatjes te hebben van wat we gezien hebben. Dus knip ik wat foto s van die voorwerpen waar ik over geschreven heb of die ik mij wil herinneren. Een aantal gebedsruimtes hier zijn wel anders dan elders, hier hebben ze geprobeerd een grot na te bootsen met weer wat beelden, kaarsen en n monnik die toezicht houdt en bidt.
Op het dak, dat we bereiken via veel onmogelijke trapjes, hebben we een heerlijk uitzicht over de stad, het fort en het kasteel. Veel bezienswaardigheden bij elkaar. Voor we aan de wandeling door het oude dorp gaan beginnen moeten we eerst nog even een Stupa bewonderen. Dus van t dak af, tempel uit, rechts af naar de fraaie wit met blauwe Stupa.
Ik sla de volgende klim over en vanaf een stenen randje zwaai ik naar de enthousiastelingen die moedig de trappen overwinnen op weg naar t hoogste punt. Ook hier mochten gen foto s gemaakt worden.
Terwijl zij ploeteren doe ik mijn best een vervelend en brutaal ventje van n jaar of zes zeven bij me weg te houden. Brutaal pakt hij de iPad vast en wil de foto's zien, of draait de arm van Peter, medereiziger, om zodat hij zijn horloge kan zien. Zijn moeder of oma, je weet t hier niet hè, komt t goed maken met n blikje cola. Zij blijkt twee meter achter ons een frisdrankstalletje te hebben. Een stoel, een karretje en de winkel is klaar.
De groep is terug en de dorpswandeling begint. Eerst langs de plaats waar leisteen verwerkt wordt, handmatig in een stoffige zwarte omgeving. Gezond? Nee!
We slenteren op ons gemak en rekening houdend met de hoogte door het dorp. Oude huizen en zelfs een bord met plattegrond en uitleg. Langs de koeien, door een smal straatje en dan ineens zonder pad de berg op. Best n naar klimmetje maar het uitzicht is geweldig. We zitten hoog boven de stad en zien de typische Tibetaanse bergen aan de horizon. Kaal, soms groen en erg onregelmatig van vorm en dat kilometers lang..... Bergrug na bergrug,
We dalen, lopen door een woonwijkje bestaande uit een lange straat. Daar pikt de bus ons op en rijden we door naar Shigatse. Twee uur verderop, met n stop om te plassen en toevallig bij n oude watermolen en souvenirskraampjes. Hoe verrassend......
Onderweg was al gezegd dat we ons even moesten voorbereiden op n niet zo slech hotel. Als je weet dat Tibetaanse vijf minuten altijd n kwartier is, dan is n niet zo slecht hotel vast heel slecht. En die denkwijze wordt bevestigd. De hal, of lobby ziet er oud uit, de trap op kan ook nog. Maar dan stappen we op vieze blauwe vloerbedekking waarvan het witte motief botergeel is, de rooklucht beneemt je de adem en de herrie van de aanwezige hangjongeren maken het echt tot een afknapper.
De entree van de kamer geeft weer hoop, die meteen weer vervliegt bij het zien van de grote schimmelplekken op de muur naast het bed.
De hele muur zit onder en ter hoogte van het kussen groeien de blauw grijze schimmels ruim een meter langs de muur omhoog. De badkamer is donker en stinkt. We vragen een andere kamer en de dame van housekeeping komt met stoffer en blik het vuil opvegen wat tevoorschijn kwam toen wij het bed van de muur trokken. Een beetje lacherig; schaamte of onbegrip? Wie zal t zeggen.....
De andere kamer is vergelijkbaar met de vorige, behalve dan dat er geen zichtbare schimmel is. We doen het ermee.
Twee andere mensen uit onze groep hadden lekkage op hun kamer, vroegen n andere kamer en kregen onze eerste kamer met schimmel en al........ Ze hebben, na ons verhaal gehoord te hebben maar bedankt voor deze kamer en n andere geregeld.
Voor het eten is er voldoende tijd om even door de straat te lopen en in de supermarktachtige winkel wat eten voor de treinreis te kopen. Ik koop hier mijn thermosflesje, zo groot als een kop koffie of thee. Alle Chinezen zie je ermee lopen.
Ons ontbijt zal bestaan uit muffin, de lunch instand noodles en diner instand noodles en dat twee keer. Nog wat water en fris meenemen en snel naar het Yak Hotel voor een hopelijk fantastisch diner. Jo houdt vast aan de sandwich met frites en ik eet mushroom massala, een champignon curry met knoflook naan, een broodsoort.
Als we de trap weer opgaan richting onze kamer is het weer even schakelen, verstand op nul, kamerdeur open, wassen, tandenpoetsen en in bed. Wauw, wat n dag!
Naan met omelet en honing en een kopje oploskoffie. Kosten 38 Yuan zeg €5,00
Tevreden stappen we in de bus en maken een korte rit naar een kleine tempel.
Een mooie tempel waar ik mijn armbandjes wil "laten" zegenen. Dat doe je door het voorwerp wat je " geblessed" wilt hebben, gewoon even tegen een Boeddhabeeld aan te houden en je wens of eigenlijk gebed uit te spreken. Terwijl ik dat doe komt er een monnik naar mij toe en maakt een gebaar dat ik de armbandjes aan hem moet geven, wat ik braaf doe. Hij gaat met zijn hand en de armbandjes onder de vlaggen en dikke lagen textiel, die op de voeten van de Buddha liggen, prevelt aandachtig een gebed en geeft mij de armbandjes terug. Ik ben even stil en kijk heb dankbaar aan.....Prachtig!
In deze tempel, die ingedeeld en versierd is als alle anderen mag je foto s maken als je maar betaald. Dat willen we deze keer wel, het is tenslotte ook wel fijn om plaatjes te hebben van wat we gezien hebben. Dus knip ik wat foto s van die voorwerpen waar ik over geschreven heb of die ik mij wil herinneren. Een aantal gebedsruimtes hier zijn wel anders dan elders, hier hebben ze geprobeerd een grot na te bootsen met weer wat beelden, kaarsen en n monnik die toezicht houdt en bidt.
Op het dak, dat we bereiken via veel onmogelijke trapjes, hebben we een heerlijk uitzicht over de stad, het fort en het kasteel. Veel bezienswaardigheden bij elkaar. Voor we aan de wandeling door het oude dorp gaan beginnen moeten we eerst nog even een Stupa bewonderen. Dus van t dak af, tempel uit, rechts af naar de fraaie wit met blauwe Stupa.
Ik sla de volgende klim over en vanaf een stenen randje zwaai ik naar de enthousiastelingen die moedig de trappen overwinnen op weg naar t hoogste punt. Ook hier mochten gen foto s gemaakt worden.
Terwijl zij ploeteren doe ik mijn best een vervelend en brutaal ventje van n jaar of zes zeven bij me weg te houden. Brutaal pakt hij de iPad vast en wil de foto's zien, of draait de arm van Peter, medereiziger, om zodat hij zijn horloge kan zien. Zijn moeder of oma, je weet t hier niet hè, komt t goed maken met n blikje cola. Zij blijkt twee meter achter ons een frisdrankstalletje te hebben. Een stoel, een karretje en de winkel is klaar.
De groep is terug en de dorpswandeling begint. Eerst langs de plaats waar leisteen verwerkt wordt, handmatig in een stoffige zwarte omgeving. Gezond? Nee!
We slenteren op ons gemak en rekening houdend met de hoogte door het dorp. Oude huizen en zelfs een bord met plattegrond en uitleg. Langs de koeien, door een smal straatje en dan ineens zonder pad de berg op. Best n naar klimmetje maar het uitzicht is geweldig. We zitten hoog boven de stad en zien de typische Tibetaanse bergen aan de horizon. Kaal, soms groen en erg onregelmatig van vorm en dat kilometers lang..... Bergrug na bergrug,
We dalen, lopen door een woonwijkje bestaande uit een lange straat. Daar pikt de bus ons op en rijden we door naar Shigatse. Twee uur verderop, met n stop om te plassen en toevallig bij n oude watermolen en souvenirskraampjes. Hoe verrassend......
Onderweg was al gezegd dat we ons even moesten voorbereiden op n niet zo slech hotel. Als je weet dat Tibetaanse vijf minuten altijd n kwartier is, dan is n niet zo slecht hotel vast heel slecht. En die denkwijze wordt bevestigd. De hal, of lobby ziet er oud uit, de trap op kan ook nog. Maar dan stappen we op vieze blauwe vloerbedekking waarvan het witte motief botergeel is, de rooklucht beneemt je de adem en de herrie van de aanwezige hangjongeren maken het echt tot een afknapper.
De entree van de kamer geeft weer hoop, die meteen weer vervliegt bij het zien van de grote schimmelplekken op de muur naast het bed.
De hele muur zit onder en ter hoogte van het kussen groeien de blauw grijze schimmels ruim een meter langs de muur omhoog. De badkamer is donker en stinkt. We vragen een andere kamer en de dame van housekeeping komt met stoffer en blik het vuil opvegen wat tevoorschijn kwam toen wij het bed van de muur trokken. Een beetje lacherig; schaamte of onbegrip? Wie zal t zeggen.....
De andere kamer is vergelijkbaar met de vorige, behalve dan dat er geen zichtbare schimmel is. We doen het ermee.
Twee andere mensen uit onze groep hadden lekkage op hun kamer, vroegen n andere kamer en kregen onze eerste kamer met schimmel en al........ Ze hebben, na ons verhaal gehoord te hebben maar bedankt voor deze kamer en n andere geregeld.
Voor het eten is er voldoende tijd om even door de straat te lopen en in de supermarktachtige winkel wat eten voor de treinreis te kopen. Ik koop hier mijn thermosflesje, zo groot als een kop koffie of thee. Alle Chinezen zie je ermee lopen.
Ons ontbijt zal bestaan uit muffin, de lunch instand noodles en diner instand noodles en dat twee keer. Nog wat water en fris meenemen en snel naar het Yak Hotel voor een hopelijk fantastisch diner. Jo houdt vast aan de sandwich met frites en ik eet mushroom massala, een champignon curry met knoflook naan, een broodsoort.
Als we de trap weer opgaan richting onze kamer is het weer even schakelen, verstand op nul, kamerdeur open, wassen, tandenpoetsen en in bed. Wauw, wat n dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
