Delhi, de eerste indrukken

Ontbijt....nou ja.... Een banaan, omelet en water met koffiekleur. Oh ja en water, veel water.......de bus brengt ons naar Old Delhi en de indrukken van gisterenavond zijn een schijntje bij wat we nu zien. Vuil heel veel vuil en viezigheid, armoede, kinderen op blote voeten, kinderen met amper kleren aan, n meisje zonder onderbroekje aan zit gehurkt op de stoep. Meer vieze kinderen en vieze mensen. Zouden dit nu de Paria s zijn, de laagste van de laagste kaste? Ze leven op straat in hun eigen wereld en de menen om hen heen leven langs hen heen, alsof ze er niet zijn. Niemand ziet ze lijkt t wel, niemand praat met ze of zegt iets boos f een kleine blik van " ik zie je". Niets....ze zijn er maar ook weer niet.
Gelukkig zie ook de andere zo kenmerkende taferelen van dit straatleven. Stalletjes met fruit, stalletjes met kleding en stalletjes met wat je maar wilt verkopen. En dan de tuktuks, overal en honderden...., geel groen met plaats voor 4, als je propt. Ze toeteren er lustig o la als ze Kris kras laveren door t verkeer. Roestig en zonder versnelling trapt de bestuurder van een fietsriksja met zijn klant door de veel te drukke straten. 15 Roepie voor een stuk waar je 10 minuten over zou lopen.. Dat is 22 cent per kilometer? De hoge plung pling van de bel hoor je soms net op tijd, ze rijden je bijna omver.... En toch ook weer niet. Geen verkeerslichten, geen zebrapaden , je hoort links te rijden maar alles rijdt door elkaar de goede kant op, als mieren in een rijtje via een uitgezet pad. Niemand botst, niemand wordt boos.

Toch zie je ook veel normaal geklede mensen, maar op de een of andere manier valt daar mijn oog niet op. Het oog van de Indiaasoe mensen valt wel veel op ons, blond haar...je ziet het ook niet veel hier.
We stoppen bij Red Fort, een oud mega fort uit de tijd van de Moguls. Zo groot als 4-5 voetbalstadions en misschien nog wel groter. Het is zondag, dus alle locals zijn een dagje uit en ja, naar het Red Fort dus. Het is bewolkt en toch vol je de zon branden en na een paar honderd meter zijn onze kleren al doorweekt, niet van de regen maar van ons eigen zweet. Als of er kraantjes openstaan. Het gutst van ons af. We staan dan ook echt niet op ons mooist op de foto s die van ons genomen worden. Gek hoor om je te realiseren dat je een bezienswaardigheid bent hier, terwijl wij de toerist zijn, maar juist daarom dus....

Nee, niet in de meters lange rij voor het Red Fort staan wachten op t moment dat we een kaartje kunnen kopen, maar op naar de plaats waar Ghandi is gecremeerd. Een eenvoudige marmeren plateau vol oranje bloemen, gelegen in een groot park met "uitstrooivelden". Je mag daar dus niet op het gras spelen......

Op blote voeten lopen is een teken van respect en dus om de crematieplaats te bezoeken moet je op blote voeten verder. Schoenen afgeven die je later tegen betaling weer terugkrijgt. Het tarief is afhankelijk van de hoeveelheid wisselgeld dat je uiteindelijk terugkrijgt. Maar als je stellig om meer vraagt wordt het tarief steeds wat lager. Uiteindelijk betaal ik 50 roepies, zeg 70 cent voor het bewaren aan onze schoenen.
Vanaf het Rajghat, de crematieplaats van Ghandi, gaan we naar een park met tombes, voorlopers van de Taj Mahal.
Oud, maár net als een bezoekje aan de kerken en kastelen in Frankrijk wel de moeite waard. En ondertussen verliezen we liters water.....op het hoogste punt, het terras van dit mausoleum word ik aangesproken door een student. Hij doet een project voor school en schrijft een artikel wat toeristen naar Delhi brengt. Of ik mee wil werken. Tuurlijk en een kort interview over wat ons hier brengt met een fotosessie is na 5-6 minuten alweer afgelopen. We wisselen Facebook gegevens uit, althans, ik maak een foto van zijn pagina, want daar kan ik straks het artikel vinden. Na vele malen dank lopen we terug naar de uitgang. Zoals gezegd, het is zondag en wie niet bij het Red Fort is , is hier. Zelfs wat meer Nederalnders gezien, maar er blijken meerdere groepen te zijn. Van Djoser of Koning Aap.
Dan rijden we naar een Sikhtempel als afsluiting van de dag. Herschrijft een grote witte tempel te zijn van een Sikhgemeenschap die openstaat voor iedereen. mogelijk kunnen we daar mee eten. Ik ben erg nieuwsgierig, hoop veel mensen te ontmoeten en ja, wie weet ook n hapje mee-eten .

De Sikhtempel , wit marmer en vol mensen gekleed in de mooiste kleuren traditioneel kleding. Iedereen is hier welkom en toch zie ik weinig tot geen lagere kastes.
Maar goed, in een heerlijk airconditioned zaaltje doen we onze schoenen uit en krijgen we een flatteus oranje hoofddoekje op. We mogen blootsvoets de tempel bezoeken, maar binnen geen foto's maken. Buiten wel en gelukkig is daar ook veel te zien.

Via een voetenbadje met de stroom mee de trappen op. Ik kus de traptredes maar niet, wat ik veel van mijn voorgangers wel zie doen. Via een lange rij worden we meegevoerd de tempel in. Goud ,pracht en praal en muziek. Dit is mooi..... En devotie... Mensen knielen, kussen de grond, offeren bloemen en geven geld in de spaarpotten ter grootte van een mooie terras-plantenbakken. En daar staan zeker meer dan 10 van. Ramen worden gekust en heel diep gebogen . Om het centrale heilige punt zitten de mensen op de grond, stil terwijl een geestelijke zing en een ander allemaal sjaaltjes omslaat die op een berg liggen, onder een gouden pergola. Geestelijken in het wit, mooie baarden, tulband en stralend onder al,het goud dat er werkelijk blinkt.

Eenmaal weer buiten komen we bij een terras dat leidt naar een vierkante vijver. Daar wassen mensen zich, deels ontkleed. Babies worden nat gemaakt met donker water waar de koikarpers rond zwemmen. Ik geniet van de intieme tafereeltjes waar gezinnen devoot aan hun verplichtingen voldoen. Wat een ervaring dit te kunnen zien.....Nadat we ons weer gemeld hebben in t aircozaaltje, worden we meegenomen naar de keuken. En die ervaring is bijna niet te beschrijven.

Hoe vat je chaos, hitte, etenslucht vermengd met rioollucht en kookplaatsen met pannen van 1,5 meter doorsnee samen. De vlammen dansen langs de pot omhoog en links zit een man achter de broodjesbaklopendeband. Wasmand na wasmand wordt gevuld met ronde platte broodjes. Waar je ook kijkt, overal zijn mensen bezig eten voor te bereiden of te bereiden. En dat alles mogen we bekijken op onze blote voeten. Niemand kijkt er van op dat wij daar rondlopen, we mogen alles zien en fotograferen. Als we maar doneren denk ik dan. Ik schiet links en rechts wat foto's om deze indruk vast te leggen, maar of het lukt? Het is er namelijk ook nog heel donker..

Door het afgifteloket zie ik een grote zaal gevuld met honderden mensen. Zittend op de grond, in lange rijen wachtend op een maaltijd. Ook wij gaan zitten. Jo in de rij met de anderen en ik mag met Peter, een medereisgenoot, op een bankje zitten aan de kant van de záal. Een ereplaats lijkt het wel. We worden met alle aandacht voorzien van een metalen dienbladbord, daarop een schep linzencurry en doormiddel van twee handen tot een kommetje te vouwen geef je aan dat je wel een broodje wilt. Met lepel, broodjes en handen genieten we van de maaltijd. Niet nadenken hoe het er in de keuken aan toe ging.....genieten van dit samenzijn met honderden mensen. Geen kasteverschil, geloof of herkomst doet er niet toe, samen eten....... Delen als je delen kunt zeggen de Sikh. Onder de indruk geniet ik van mijn eerst kopje Chai en luister ik naar het goeroes van al die mensen.......ik word aangesproken door een mooie Indiaase dame met een kindje op haar arm. Waar we vandaan komen...Nederland, zij ook. Ze woont in Maastricht en is even over in Delhi. Grappig, maar niet zo moeilijk om ons als Nederlanders eruit te pikken in deze massa. Daarnaast herkent men ons ook aan onze manier van Engels spreken.
Terug naar de aircozaaltje, schoenen aan zonder de voeten eerst even te kunnen wassen ......en naar de bus. Het is alweer donker en ook wij lopen Kris kras door het verkeer, horen het getoeter eigenlijk al niet mee en stappen i n de bus die ons terugbrengt ergens in de buurt van het hotel. De laatste paar honderd meter lopen we weer door de straatjes, langs de stalletjes, ontwijken de riksja's en de tuktuks zoekend naar het hotel. Wat ben ik blij als ik op de koele kamer mijn schoenen uit kan doen en ,mijn voeten kan wassen. Gedoucht en enigszins schoon nog even op de app ( internet is verbazend goed in dit hotel) en dan slapen. Vroeg op morgen.....



Weer het ontbijt met banaan, nu een kleine sandwich, beetje watermeloenen weer die slappen koffie.....blijft een teleurstelling. Met je eigen bagage naar de bus lopen, inladen en op naar Agra. Vanuit het drukke en vieze Delhi rijden we langs wolkenkrabbersen en grote moderne gebouwen, langs rijstvelden, maisvelden en steenfabriekjes leggen we kilometers af door een groen en rustig deel van India.